Dzień dobry. Posiadam 12-letnią suczkę sznaucera olbrzymiego. Piesek wyłysiał na grzbiecie i pod pachami. Nie drapie się się więcej niż zwykle. Od kilku lat dostaje hormony na zatrzymanie cyklu. Po jedzeniu i piciu widać, że brzuch urósł. Karmiona jest dwa razy dziennie a załatwia się znacznie częściej. Suczka od zawsze miała "łupież". W ubiegłe lato zastosowałem frontline na pchły i lupiez zniknął ale pies zaczął łysieć. Teraz skóra ma ciemne zabarwienie z pojawiającymi się czarnymi plamami, jakby niezasuszonymi strupami ale bez charakterystycznego osocza. W ubiegłym tygodniu miała badanie krwi. Wyniki białko całkowite 7, 246, fosfataza zasadowa 761, 388 (!), alt 99, 02, ast 21, 278, potas 7, 061, sód 162, 71. Mocz słomkowy i przejrzysty. Gęstość 1, 010, odczyn 6, 5. Białko 0, 5, hemoglobina, urobilinogen, glukoza - neg. Pojedyncze nabłonki płaskie. Wałeczki nieliczne szkliste, bakterie - pojedyncze ziarniaki. Drożdże, grzyby, pasożyty, pierwotniaki, kryształki - neg. Śluz pojedyncze nitki. Rbc, wbc 0. Czy jesteście państwo w stanie postawić diagnozę? Postawić diagnozy to nię można ale można sasugerowąć rozpzozanie, które trzeba potwierdzić dalszymi bzdaniami, z objawów choroby jak również uwzględniając wysoki poziom Ap bardzo prawdopodobna wydaje sie nadczynnośc kory nadnerczy i w tym kierunku należy poprowadzic dalszą diagnostyke w pierwszej kolejności. Dodam, ze chorobe można skutecznie leczyć nawet u psa w tym wieku, Pozdrawiam.

Chociaż mogą żyć tak długo, jak 10 do 12 lat, niewiele gepardów żyje dłużej niż osiem lat. Kiedy trzymane w niewoli, gepardy żyją zwykle od 10 do 12 lat i mogą żyć tak długo jako 20. Śmiertelność wśród młodych jest bardzo wysoka zarówno u dzikich, jak i dzikich gepardów. W otwartych środowiskach mniej niż 5 procent młodych w wieku od 6 tygodni do 4 miesięcy osiągnie wiek dorosły. Siedemdziesiąt procent tej śmiertelności jest wynikiem drapieżnictwa lwów i hien. Spadek ofiar, utrata siedlisk i kłusownictwo również zagrażają przetrwaniu geparda, gatunku chronionego w niektórych częściach Afryki.

ok. 8 minut czytania - polub, linkuj, komentuj! To, co czuję jest dla Ciebie nieużyteczne, wiem. Ale kiedyś będziesz miał wiele rzeczy za sobą i mało przed sobą. Będziesz może szukał wśród wspomnienia jakiegoś oparcia, czegoś, od czego zaczyna się rachubę lub na czym się ją kończy. Będziesz już całkiem inny i wszystko będzie inne, i nie wiem, gdzie będę, ale to nie ważne. (...) Stanisław Lem, Obłok Magellana Obecnie średnia długość życia człowieka to 73 lata. Zgodnie z badaniami DNA, przy wykorzystaniu sztucznej inteligencji, przeprowadzonymi przez Benjamin Mayne z Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) w Australii naturalna długość życia człowieka powinna wynosić 38 lat. To, że żyjemy dłużej wynika z postępu medycyny i stylu naszego życia. Najważniejsze jednak jest nie to, ile żyjemy tylko to, co po sobie pozostawimy. W tym artykule nie będę zajmował się oceną biologicznej długości życia człowieka, ale jego spuścizną. Sens życia odkrywać możemy w tym, co pozostawi po sobie i jak długo będzie żył w naszej pamięci, w rozmowach czy inspiracjach. Twórcza aktywność człowieka może trwać kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat. Są twórcy, którzy stworzyli tylko jeden wielki przebój w życiu i tacy, którzy w wieku ponad 80 lat nadal tworzą wyjątkowe dzieła. Dobry przykład stanowi wybitna twórczość Boba Dylana, który w tym roku obchodzi już 80-lecie swojej pracy artystycznej. Ten człowiek w wieku 76 lat otrzymał literacką nagrodę Nobla. 104- letni brazylijski architekt - Oscar Niemeyer nadal projektował tworząc wyjątkowe budowle. Po drugiej jednak stronie można wymienić tych, którzy dopiero zostali docenieni po śmierci. Nadal zagadką pozostaje dlaczego nieznany za życia, skromny niderlandzki malarz, Vincent Van Gogh, dopiero kilka lat od swojej tragicznej śmierci stał się znany światu. Dziś nie potrafimy sobie wyobrazić Barcelony bez Gaudiego, Krakowa bez Wyspiańskiego, a Pragi bez Muchy. I choć wiele już lat upłynęło od ich śmierci, ich dzieła stały się nierozerwalną częścią miasta, a wspomnienia o nich samych, łączą przeszłość z przyszłością. Człowiek rodzi się i każdego dnia zapisuje swoje karty w księdze życia. To nasze wspomnienia, które dziś mogą nas zachęcać do podejmowania nowych wyzwań, a w przyszłości mogą się stać źródłem działań dla następnych pokoleń. Meik Wiking – autor bestsellera „Hygge. Klucz do szczęścia” w swojej najnowszej książce „Sztuka tworzenia wspomnień” wyraża przekonanie, że ludzie mogą być szczęśliwsi, jeżeli będą umieli zapamiętywać szczęśliwe chwile. Autor książek wykorzystuje najnowsze badania, przeprowadzone wśród obywateli siedemdziesięciu pięciu państw, bardzo różnorodnych geograficznie i kulturowo, takich jak Belgia, Bostwana, Brazylia czy też Norwegia. Okazuje się, że w naszej pamięci pozostaje zarówno wspomnienie pięknych chwil, np. własnego ślubu czy narodzin dziecka, jak i smaków, zapachu czy wrażeń dotykowych. Jakże wielu pamięta zapach szarlotki swojej babci czy też wakacyjnych, ciepłych promieni słońca na skórze. Dobre wspomnienia dają szansę na bycie szczęśliwym i patrzenie z optymizmem w przyszłość. Takie wspomnienia potrafią działać terapeutycznie i pomagają przetrwać trudne chwile, a w konsekwencji przedłużają nasze życie. Żyjące w Afryce grupy ludów Bantu wspominają zmarłych, często przywołując ich imię aż przez cztery albo pięć pokoleń, dopóki żyje ktoś, kto kiedyś osobiście z imienia znał osobę już nieżyjącą. Uznaje się, że dopóki pamięta się zmarłego, znajduje się on w stanie osobistej nieśmiertelności. fot. Rafał Kunaszyk Calaca, calavera, flaca, huesuda, Catrina – śmierć jest widoczna w wielu wymiarach sztuki i kultury Meksyku. Co jednak najistotniejsze, zmarłe dusze oczekują, że będzie się je wspominać tylko z radością, a nie smutkiem. Martwi i żywi żyją koło siebie. Zgodnie z tym co napisał niemiecki historyk Paul Westheim: Śmierć w mentalności ludów Mezoameryki jest preludium nowego życia. Nie ma żadnego końca, bo każdy koniec jest początkiem czegoś nowego. Śmierć na pewno nie kończy życia, ponieważ to życie ma wpływ na przyszłość, także na tę przyszłość po śmierci. Zostawiamy po sobie dorobek intelektualny, duchowy i materialny. Zostawiamy kapitał w rodzinie i w firmie. Dobry przykład mogą stanowić firmy rodzinne, zwłaszcza te budowane przez pokolenia. Często tworzone przez członków rodzinnej firmy plany sukcesji odwołują się do kilku następnych pokoleń. Nierzadko do nazwy firmy wpisuje się nazwisko właścicieli. O trwałości tych firm decyduje jednak dorobek, który zostawią po sobie, dobre imię i to, że firma zostanie w rodzinnych rękach. Warto zatem zastanowić się, co w naszym życiu jest trwałe i zbudowane na mocnych fundamentach, a co rozpadnie się, jak budowla z piasku. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie: Jak długo może żyć człowiek? Może w tej sytuacji warto zastanowić się nad tym, jak można sobie pomóc, aby przedłużyć swoje życie i nadać mu odpowiedni sens. A oto moje rekomendacje dotyczące przedłużenia życia: Pielęgnowanie dobrych wspomnień, które ułatwia bycie szczęśliwym, ale też pomaga wybrać się w przyszłość. Wyniki badań czynnościowych mózgu, przy wykorzystaniu rezonansu magnetycznego, prowadzone przez Daniela Schactera – psychologa z Uniwersytetu Harvarda wskazują, że zarówno myśli o przeszłości, jak i przyszłości uaktywniają te same obszary płatów czołowych i skroniowych mózgu. Zgodnie z przekonaniem amerykańskiego profesora mózg stanowi „zasadniczy narząd prospektywny, zaprojektowany tak, żeby wykorzystywać informacje z przeszłości i teraźniejszości do tworzenia przewidywań na przyszłość”. Szczęśliwe wspomnienia możemy wykorzystać do optymistycznego projektowania przyszłych naszych wspomnień. Pozostawiajmy po sobie trwałe ślady na Ziemi. Walter Isaacson – autor literackiego portretu Leonardo da Vinci przekonuje, żebyśmy robili notatki i to koniecznie na papierze. Notatki Leonarda da Vinci, pięćset lat po jego śmierci nadal są źródłem inspiracji i motywują do dalszego odkrywania świata. Ja już od dawna nie robię notatek na papierze. Wszystko zapisuję w komputerze, telefonie i mojej pamięci. Posty na Linkedln czy też komentarze na facebooku kiedyś znikną, informacje z komputera kiedyś wykasujemy z jego pamięci. Zastanówmy się co trwałego zostawić po sobie. Może notatki na skrawkach papieru, a może napisaną książkę, nakręcony film, wydrukowane zdjęcia, namalowany obraz, własną książkę kucharską? Z pewnością każdy znajdzie własne pomysły w jaki sposób można pozostawić trwały ślad. Pielęgnowanie w pamięci tych, którzy już odeszli. Ile razy o nich mówimy, przytaczamy cytaty z ich książek, podziwiamy ich dzieła tyle razy powodujemy, że dalej żyją pośród nas. Pamiętam, jak moja mama, a wcześniej babcia przygotowywała karpia po żydowsku na Wigilię. Moja Ciocia, siostra mamy, spisała wszystkie przepisy rodzinne w niebieskim zeszycie. Teraz, kiedy sam próbuję coś ugotować sięgam do tego zeszytu. To moje najlepsze miejsce przechowywania wspomnień z dzieciństwa oraz szukania inspiracji do tworzenia nowych potraw. Rozmowy międzypokoleniowe. Każda taka rozmowa np. między babcią i wnuczkiem, miedzy ojcem a córką może przetrwać lata i wpływać na bliżej nieokreśloną przyszłość. Podobnie w relacji uczeń – nauczyciel, trener – uczestnik szkoleń. Sens wypowiedzianych słów być może zostać zrozumiemy dopiero po latach. Wpłynie na zmianę postawy, a może zachęci do twórczych działań. Pamiętam rozmowy z moim o Tatą o historii i z Mamą o wartościach. To dzięki nim jestem otwarty na różnorodność świata i podchodzę z szacunkiem do ludzi z innym światopoglądem. Dziś bardzo lubię spacery z moją córką Wiktorią. Rozmawiamy o podróżach, muzyce, sławnych ludziach i prawach człowieka. Tyle lat minęło od mojego dzieciństwa. Zmieniły się tylko role. Sens pozostał ten sam. Dobre przykłady. Młodzi ludzie fascynują się serialem Przyjaciele. Po ponad dwudziestu pięciu latach jest on znów popularny. Już drugie pokolenie śledzi losy: Rachel, Moniki, Phoebe, Joey’a, Ross’a, Chandler’a. Tylko, czy nasi wnukowie i wnuczki, kiedyś będą pamiętali ten dziś tak popularny serial. Są osoby – bohaterowie telewizyjnych show, o których pamięć znika zaraz po tym, jak skończy się emisja. Kiedy przygotowujemy scenariusze swoich zajęć i szukamy odpowiednich przykładów sięgajmy do ludzi, którzy inspirują i będą inspirować ludzi przez następne pokolenia, a nie stanowią tylko jednorazowych przebłysków współczesnej cywilizacji. To oni pielęgnują ciekawość, pozwalają zmierzyć się z nieznanym, uczą pokory wobec porażek i przekonują, że warto być wytrwałym. Kim chcemy być ? Co chcemy zrobić, aby nasze imię za cztery, pięć pokoleń nadal było wymawiane? Jaka będą nasze trwałe dzieła ? Świadomość przemijającego czasu każe sięgać do studni wspomnień. Życiodajny smak wydobytej wody nada sens następnym naszym dniom, da szansę na jak najdłuższą przyszłość naszych dzieł. I wpłynie na nasze długie życie… Rafał Kunaszyk – ekspert ds. edukacji, rynku pracy, trener i doradca zarządzania, współwłaściciel firm rodzinnych Eurokreator sc i Eurokreator T&C, członek Zarządu Stowarzyszenia Inicjatywa Firm Rodzinnych, członek Rady Fundatorów. Obecnie jest ekspertem ds. Edukacji, ZSK i Dyrektorem Programowym Forum Inteligentnego Rozwoju. Ambasador EPALE. Jesteś trenerem, szkoleniowcem? Szukasz inspiracji, sprawdzonych metod i niestandardowych form? Tutaj zebraliśmy dla Ciebie wszystkie artykuły na temat pracy trenera dostępne na polskim EPALE Zobacz także: Miejsce na ciszę Niepełnosprawność. Poznaj, zrozum, zbuduj zaufanie – stwórz nową wartość edukacji 12 lekcji edukacyjnych czyli podróż w czasie i przestrzeni – cz. I Nić Ariadny, czyli jak powinien uczyć się dorosły - kontynuacja rozmowy z prof. dr hab. Stanisławem Dylakiem

Pytanie – Czy Biblia uczy, jak długo człowiek żyje na ziemi? Odpowiedź – Pismo Święte daje satysfakcjonującą odpowiedź na to pytanie. Naukowcy pozwolili sobie na wiele spekulacji odnośnie czasu życia człowieka na ziemi. Ich przypuszczenia objęły szeroki zakres. Jeden poważany geolog twierdzi, iż minęło 50 tys. lat, od kiedy pierwszy człowiek żył w Egipcie, podczas gdy kolejny twierdzi, że upłynęło 250 tys. lat, odkąd pierwszy człowiek pojawił się na ziemi europejskiej. W kontraście z tymi spekulacyjnymi teoriami mamy jasny i połączony łańcuch chronologii biblijnej, który pokazuje, że upłynęło mniej niż siedem tysięcy lat od stworzenia pierwszego człowieka. Biblia to najstarsza i najbardziej autentyczna historia człowieka. Nie daje pola do popisu dla przypuszczeń, ale jasno uczy, że Adam był pierwszym człowiekiem. Ponadto podaje swoją własną chronologię, która jest podzielona następująco: od Adama do potopu – 1656 lat, od potopu do Abrahama – 427 lat, od tego momentu do wyjścia i dania Zakonu – 430 lat, następnie do podziału Kanaanu – 46 lat, potem okres sędziów – 450 lat oraz okres panowania królów – 513 lat; zatem od stworzenia Adama do 1911 r. minęło w sumie 6039 lat. Jest to wynik przedstawiony przez najlepszych specjalistów w zakresie chronologii biblijnej, którzy pisali na ten temat. [802,1]

Zanim jednak zdecydujesz, jakie zwierzątko chcesz mieć, sprawdź, jak długo może żyć. To niezwykle ważne - niektóre gatunki przeżywają zaledwie rok, inne zaś nawet 100 lat. W naszej Psy zwykle krwawią przez kilka tygodni po porodzie, zgodnie z The Daily Puppy. Jednak krwawienie powinno występować jedynie wokół sromu. Pies może również wyciekać czerwonawy płyn zwany "lochią" przez wiele tygodni po porodzie. Lochia jest bezwonna i nie powinna mieć w sobie ropy. Kiedy lochia ma nieprzyjemny zapach lub ropę, oznacza to infekcję. Chociaż krwawienie jest normalne po urodzeniu, jeśli pies krwawi dużą ilością krwi lub świeżymi skrzepami krwi, może cierpieć na krwotok poporodowy, zgodnie z Veterinary Clinic firmy High Street Epping. Psy, które wykazują objawy nieprawidłowego krwawienia po porodzie wymagają pomocy medycznej, aby uniknąć dalszych komplikacji. Nie żyje młody siatkarz i jego rodzeństwo. Łukasz Pado. 29 września 2015, 6:52. 49. KWP. W wypadku w Wylewie zginął siatkarz Rafał Rutkowski, a także jego starszy brat i 8-letnia siostrzyczka. W szpitalu o życie walczą jego siostra i dziewczyna. Podróżowali w piątkę, czwórka rodzeństwa i dziewczyna jednego z braci.

Niestety, ale wciąż nie można zabrać psa wszędzie, gdzie się chce. Dlatego ważnym jest upewnienie się, że pies dobrze się czuje, gdy przez dłuższy czas jesteś nieobecny. Przeczytaj ten artykuł, aby dowiedzieć się jak długo pies może być sam w domu, aby nie miało to negatywnego wpływu na jego zdrowie oraz długo pies może być sam w domu?Przede wszystkim nie ma jasnej odpowiedzi na to pytanie. Każdy pies jest wyjątkowy i ma swoje potrzeby. Ogólnie, weterynarze i trenerzy psów mówią, że najdłużej psy mogą być same przez sześć lub siedem ile Twój pies może być sam w domu zależy od wielu kwestii, takich jak: wiek, stan zdrowia oraz stopień wytresowania. Szczeniaki oraz starsze psy są delikatniejsze i potrzebują ciągłej pamiętać o tym, że każdy pies musi nauczyć się samodzielnie jak w pozytywny sposób spędzać czas. Tresura to dobry sposób na rozwiązanie tego czas przebywania psa w domu bez towarzystwa różni się od czasu, w którym pies może przeżyć bez właściciela. Z biologicznego punktu widzenia, pupile mogą przetrwać wiele dni bez właścicieli. Jednak nie oznacza to, że ktokolwiek powinien zostawiać je same w domu, ponieważ ma to ogromny wpływ na ich zdrowie fizyczne i zwierzę bierzesz odpowiedzialność za jakość jego życia. Musisz wziąć pod uwagę to, czy Twój styl życia jest kompatybilny z potrzebami psa. Są w końcu inne zwierzęta, które wymagają mniej czasu, a opieka nad nimi jest prostsza – dotyczy to na przykład dorosły pies może zostać sam w domu przez cały dzień?Jak wspomniano powyżej, lepiej nie zostawiać psa samego przez więcej niż osiem godzin. Gdy właściciela nie ma przez cały dzień, jakość psiego życia spada. Oprócz opieki, pupil potrzebuje tez obecności innych, aby być szczęśliwym, czuć się bezpiecznie oraz wygodnie w to stworzenia społeczne, które potrzebują interakcji, aby w pełni rozwinąć swoje umiejętności emocjonalne oraz poznawcze. Ciągła samotność nie jest więc dla nich Twój pies przez cały dzień jest sam w domu, nie będzie w stanie bawić się z innymi i nie nauczy się poprawnego zachowania wśród innych. Z tego powodu może mieć objawy depresji lub pojawią się inne zmiany w psy, które spędzają dużo czasu same, zazwyczaj charakteryzują się “siedzącym” tryb życia. Brak aktywności negatywnie wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne zwierzęcia. Może doprowadzić do przytycia oraz innych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca, choroby układu krążenia, i psy nie przebywają w zdrowym środowisku, ich mózgi nie są prawidłowo stymulowane. To może doprowadzić do rozwinięcia zachowań aspołecznych, wywołać stres i znudzenie. W najgorszym przypadku u psów może się rozwinąć lęk – jak bezpiecznie zostawić psa samego w domuOczywiście każdy musi czasami wyjść z domu. Praca oraz wypełnianie obowiązków, aby zapewnić wysoki standard życia rodzinie oraz pupilowi są kilka porad, które sprawią, że zostawienie psa samego w domu nie będzie dla niego negatywnym doświadczeniem. Zwiększ jego codzienną aktywność fizyczną: psy muszą codziennie ćwiczyć, aby pozbyć się nadmiaru energii, zachować zdrową wagę oraz stabilność psychiczną. Jeśli Twój pies przez wiele godzin jest sam, zabierz go na długi spacer przed i po przyjściu. Zapewnij mu zdrowe otoczenie: interesujące otoczenie jest niezbędne, aby Twój pies był aktywny i miał się czym zająć, gdy Ciebie nie ma. W sklepach zoologicznych można zazwyczaj znaleźć różne gry i zabawki do stymulacji umysłu i ciała psa. Kong na przykład – to świetna opcja, aby zapewnić Twojemu psu trening intelektualny i zwalczać objawy stresu. Spędzaj z nim czas: Jeśli naprawdę musisz znikać na kilka godzin dziennie, koniecznie znajdź trochę czasu, aby spędzić go z pupilem w domu. Po powrocie do domu zabierz psa na spacer, aby trochę poćwiczył i spotkał inne psy. Ważne jest, aby być czułym i opiekuńczym, aby wzmocnić więź z pupilem.

Ara to piękny ptak z rodziny papug, który może żyć dość długo. Średnia długość życia ary w naturze wynosi od 20 do 30 lat, a w niewoli może ona sięgać nawet 50 lat. W zależności od warunków środowiskowych i opieki, jaką otrzymuje ptak, jego długość życia może się różnić. Jak długo żyje ara? Porównanie życia ary z innymi ptakami. Ara (Ara macao) to piękny

Choć na świecie jest coraz więcej stulatków, to jednak eksperci uważają, że udało się im dokładnie określić, ile wynosi kres wytrzymałości naszego organizmu. Z roku na rok przybywa świeczek na urodzinowych tortach najstarszych ludzi na świecie. W niemal wszystkich krajach świata społeczeństwo wyraźnie się starzeje. Medycyna coraz lepiej sobie radzi z wieloma chronicznymi dolegliwościami, dlatego przeciętna długość życia stale W połowie 2015 roku w Polsce żyło ponad 4,2 tys. stulatków - wynika z danych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. 75% z nich to Organizacja Zdrowia (WHO) prognozuje, że do 2050 roku osoby, którym uda się dożyć przynajmniej setnych urodzin, będą stanowić nawet 23,6% osób w wieku niecałe 30 lat temu na 10 tys. osób powyżej 65. roku życia przypadało 2,9% stulatków, a w 2015 było już ich ponad dwuipółkrotnie więcej (7,4%).Mimo że statystyczna długość życia stale wzrasta, naukowcom udało się zaobserwować, że od około 20 ostatnich lat górna granica życia człowieka prawie się nie starsi, ale mniej długowieczni? fot. fot. East NewsGeneralnie stajemy się coraz starsi i żyjemy coraz dłużej, ale oczekiwana długość życia osób, którym uda się dożyć setnych urodzin, nie przekracza już... 115 lat! Co więcej, według wyników badań przedstawionych na łamach "Nature", kolejne pokolenia mogą żyć jeszcze krócej, niż zakładają obecne prognozy. Jak to możliwe?Winę za to ponosi narastająca tendencja do otyłości wśród dzieci i młodzieży. Amerykańscy naukowcy powołując się na dane Human Mortality Database (zebrane wśród najstarszych obywateli pochodzących z Francji, Wielkiej Brytanii, Japonii i Stanów Zjednoczonych) ustalili, że obecnie granica ludzkiej długowieczności wynosi 115 uważano, że jeśli tylko jesteśmy wystarczająco zdrowi, dbamy o kondycję fizyczną, prowadzimy higieniczny tryb życia i mamy spore zapasy optymizmu, możemy dożyć nawet 120-125 ery superstulatków?Za prawdziwą rekordzistkę wśród najstarszych ludzi na świecie uważana jest Francuzka Jeanne Louise Calment, która urodziła się w 1874 roku, a zmarła po 122 latach w 1997 roku. Udało jej się obserwować budowę wieży Eiffela oraz poznać samego Vincenta van metryka została gruntownie udokumentowana i nie ma wątpliwości, że udało się jej przeżyć jednego z najstarszych Japończyków - Shigechiyo Izumiego oraz wielu członków własnej rodziny ( córkę, a nawet... wnuka). fot. Jeanne Louise Calment, fot. Georges Gobet, East NewsWedług prof. Jan Vijg z Albert Einstein College of Medicine w Nowym Jorku długość życia rekordzistów (a właściwie rekordzistek) wcale nie oznacza, że górna granica ludzkiego życia będzie się nieustannie wydłużać. Z pewnością coraz częściej będziemy mieli okazję poznać osoby, którym uda się dożyć niezwykle sędziwego wieku, ale będą to już tylko absolutne wyjątki. Dokładne analizy danych dotyczących osób powyżej 110. roku życia wskazują, że mniej więcej od dwóch dekad ich szacunkowa długość życia wcale się nie zmienia. Prof. Vijg twierdzi wręcz, że: Osiągamy kres długowieczności i nie możemy już żyć dłużej niż około 115 lat. Nie wszyscy naukowcy zgadzają się z tymi wynikami. Sporą dozę sceptycyzmu wobec wyliczeń Amerykanów okazuje prof. James Vaupel - dyrektor Instytutu Badan Maxa Planca w niego górna granica życia była już przesuwana tyle razy, że nie można mieć pewności, że za jakiś czas znów okaże się, że masowo bijemy kolejne rekordy tendencja może więc być jedynie chwilowa i jeśli tylko zadbamy o odpowiednią edukację młodszych pokoleń, którym uświadomi się znaczenie zdrowego stylu życia, uda się nam osiągać coraz lepsze wyniki w statystycznej długości życia kolei inni badacze wskazują, że sporo nadziei można pokładać w rozwoju różnego typu terapii genowych. Gdyby udało się nam doprowadzić do zmodyfikowania niektórych genów, to nie można wykluczyć, że zdołalibyśmy okiełznać dotychczas niemożliwą do przekroczenia granicę wytrzymałości ludzkiego albo nie być... ale jak długo? fot. fot. East NewsChoć jesteśmy coraz starsi, to jednak naukowcy studzą nasze zachłanne marzenia o przekraczaniu granicy długowieczności. Niestety, według obecnych tendencji, kolejne rekordy wśród najstarszych ludzi na świecie będą należeć jedynie do wyjątków. Chyba że uda się nam wymyślić kolejny eliksir razie wiadomo tylko, że osoby, które na etapie dorastania cierpią z powodu trądziku, na starość mogą się cieszyć mniejszą ilością Masz trądzik? Twoja skóra będzie się wolniej starzeć!Cierpienia pryszczatych nastolatków mogą zostać wynagrodzone, ale dopiero po wielu latach. Dzięki uporczywej dolegliwości w młodości, na starość mogą liczyć na mniej zauważalne efekty starzenia się skóry. Matka Natura jest sprawiedliwa i mimo wszystko można przekonać się o jej hojności (prędzej czy później)...____Redakcja

Kilka słów o tym, dlaczego pies gubi sierść. Proces ten trwa około 1-1,5 miesiąca i obejmuje całą sierść zwierzaka – od uszu aż po czubek ogona – nic więc dziwnego, że kiedy pies linieje, nasze mieszkanie może przypominać salon groomerski.

15 rzeczy, które Twój pies wie o Tobie … Pies od dawna przestał być traktowany przez wielu ludzi jak zwierzę w sensie stricte, a mniej lub bardziej świadomie jest postrzegany jako zantropomorfizowany członek rodziny, stada ludzkiego, które mu stworzyliśmy. Niejednokrotnie też trapieni mniejszymi lub większymi problemami potrafimy skuteczniejsze pocieszenie i poczucie zrozumienia oraz empatii odnaleźć w psich oczach, aniżeli w gestach otaczających nas ludzi. Trudno powiedzieć, czy powodem tego jest fakt, że czworonogi swoim zachowaniem dają nam poczucie, iż są wierniejszymi słuchaczami, bardziej nam oddanymi stworzeniami czy też fakt, iż ich reakcje są zawsze adekwatne, trafione, oczekiwane i dostosowane do naszych odczuć i emocji, gwarantując nam poczucie zrozumienia i jedności ze zwierzęciem. Bez względu na to jakie są tego przyczyny, faktem jest, iż nasi czworonożni powiernicy posiadają szereg zdolności, które w potocznym ujęciu nazwalibyśmy – „szóstym zmysłem”, pozwalających im wiedzieć o nas więcej niż jesteśmy tego świadomi a nawet więcej, niż byśmy sobie tego życzyli. Zdolności te mogą niejednokrotnie wydawać się fascynujące a wręcz przerażające; wszystkie one jednakże posiadają podstawy naukowe, pozwalające na rzeczowe uzasadnienie. Wielu behawiorystów obstaje natomiast przy założeniu, że kluczowym aspektem w przypadku psiej intuicji jest umiejętność posługiwania się mową ciała i odczytywania komunikatów niewerbalnych wysyłanych przez ludzi. Przybliżymy kilka najczęściej obserwowanych psich zdolności – mniej lub bardziej uświadamianych, dzięki czemu być może sprawimy, że jeszcze czulej spojrzycie Państwo na swojego pupila. 1. Pies wie, kiedy jesteś smutny Udowodniono, że ten rodzaj uczucia jest doskonale rozpoznawany przez psa i odróżniany od innych rodzajów emocji. Zwierzak doskonale potrafi odczytać smutek zarówno u swojego pana, jak i obcych ludzi. Reakcją czworonoga na smutek człowieka jest dostosowanie się jego nastroju do emocji pana; zwierzę traci radosny nastrój, chęć do zabawy, skupia się na obserwacji człowieka i próbie uspokojenia go, poprzez zachowania, takie jak np. położenie się pod nogami, ułożenie głowy na naszych kolanach, lizaniu łez itp. Postawa psa jest wyciszona, stonowana, pozbawiona entuzjazmu, dostrojona do smutku jaki przejawia człowiek. Obserwacja psich postaw przez prowadzących w tej kwestii badaniach naukowców doprowadziła do wniosku, że psy wykazują większe zainteresowanie osobami pogrążonymi w smutku niż wykazującymi inne rodzaje uczuć, np. zadowolenie, radość itp. 2. Posiada umiejętność wyczuwania naszych zamiarów względem nich Z pewnością niejednokrotnie każdy posiadacz psiaka spotkał się z sytuacją, że pupil wiedział o planowanym, zwłaszcza – nielubianym zabiegu higienicznym jeszcze przed tym, zanim podjęliśmy jednoznaczne działania w tym kierunku. Przykładem może być np. chowanie się zwierzęcia w celu uniknięcia planowanej kąpieli lub skracania pazurów zanim jeszcze otworzymy kran z wodą lub wyjmiemy z szuflady obcinaczkę do pazurów. Swą umiejętność przewidywania naszego zachowania, jak twierdzą behawioryści pies po części zawdzięcza psychologii. Ma ona decydujące znaczenie przy kojarzeniu i przewidywaniu przyszłych zdarzeń na podstawie przeżytych wcześniej doświadczeń. Inne teorie z kolei przekonują, że psy posiadają po prostu zdolność „wyczuwania” mających nastąpić przykrych dla nich wydarzeń. Drugim z kolei istotnym czynnikiem ułatwiającym psom „przewidywanie” naszych intencji jest anatomia narządów wzroku psa. Fotoreceptory, w jakie jest wyposażona gałka oczna pozwalają na błyskawiczne dostrzeganie ruchu i natychmiastową reakcję. Prędkość reakcji jest tak duża, że wyprzedza umiejętność naszego postrzegania, zatem pies zawsze będzie przysłowiowy – „krok przed nami”. Wykorzystując natomiast kontakt wzrokowy ze swoim panem jako jedną z głównych form komunikacji, nasz pupil bez problemu odszyfruje z naszego spojrzenia zamiary jakie nam przyświecają względem niego. 3. Zdolność wyczuwania chorób u człowieka Wieloletnie obserwacje psów oraz prowadzone w tym kierunku badania dowodzą, że psy niejednokrotnie wykazują zdolności wyczuwania chorób u ludzi. Podczas przeprowadzanych eksperymentów obserwowano, że pies bezbłędnie wskazywał próbówki, w których próbki badawcze zawierały np. komórki rakowe. Określono na tej podstawie, że psom udaje się wyczuć u chorych raka płuc aż w 71% przypadków. Opisywano także przypadki lizania przez psy u swoich właścicieli znamion, które okazywały się w toku przeprowadzanych analiz rakiem skóry lub też przykładania głowy do miejsc ciała, w których odkrywano w następstwie dokładnych badań wczesne stadia nowotworów. Przypuszczalnie czynnikiem pozwalającym zidentyfikować psu komórki nowotworowe jest wydzielanie przez nie organicznych związków lotnych (LZO), które są wyczuwalne zapachowo. Istnieją wręcz teorie, w świetle których wydzielany przez komórki nowotworowe zapach jest na tyle intensywny dla powonienia psów, iż nie są w stanie zagłuszyć go ani woń dymu tytoniowego ani też leków wziewnych. Grupa neurogenetyków Université de Genève z kolei wykryła u myszy receptory pozwalające wykrywać w otoczeniu bakterie oraz wirusy; nie jest wykluczone, że analogiczne organy występować mogą także u psów nadając im zdolność wyczuwania chorób o ludzi. W Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu pod Warszawą szkoli się psy do wykrywania markerów zapachowych raka płuca i piersi aby w przyszłości móc wykorzystywać zwierzęta we wczesnej diagnostyce chorób. Od wielu już lat znane są przypadki wyczuwania przez psy zbliżających się u ludzi ataków hipoglikemii u chorych na cukrzycę, co tłumaczy się to wydzielaniem przez osoby chore na cukrzycę zapachu acetonu, napadów epileptycznych czy też problemów związanych z wątrobą, którym także towarzyszy określony zapach. Lotne związki organiczne towarzyszące rozmaitym chorobom są zdecydowanie zbyt słabe aby mogły być wyczuwane przez ludzi; jako, że pies posiada jednak zmysł węchu silniejszy od ludzkiego od do razy wykrywalność poszczególnych zapachów w zależności od rasy wzrasta w tę wielkość. 4. Twój pies wie, kiedy jesteś przestraszony Stres, strach lub każda forma napięcia emocjonalnego nie stanowi tajemnicy dla naszego czworonoga. Przyczyn takiego zachowania ze strony psa upatruje się w następujących źródłach: Pierwszym zwiastunem świadczący o odczuwanym przez człowieka stresie jest zapach wydzielanej do krwiobiegu adrenaliny, absolutnie nie wyczuwalny dla gatunku ludzkiego a odbierany przez zmysł powonienia psa Drugim istotnym aspektem jest mowa naszego ciała; znające nas zwierzę intuicyjnie odbiera nawet nieświadomie wysyłane sygnały, postawę naszego ciała, drobne gesty czy tiki towarzyszące wewnętrznemu napięciu Kolejnym aspektem jest synchronizowanie zachowań poszczególnych osobników danego stada/grupy i dążenie do spójności działania. Psy dostosowują także do innych osobników, w tym także ludzi bytujących z nimi, swój poziom energii w określonym czasie; jeśli człowiek wykazuje wysoki jej poziom na skutek np. zdenerwowania, jak twierdzi behawiorysta - Anders Hallgren – przebywający z nim pies będzie także wykazywał tendencje do podniesienia swojego poziomu energii. Reakcją pewnego siebie, odważnego psa może być w takiej sytuacji podejmowanie gotowości do stanięcia w obronie właściciela zaś psa wycofanego, pozbawionego instynktu obronnego - dzielenie naszych uczuć, lęków i obaw. W celu prawidłowego pokierowania zachowaniem psa w sytuacji stresowej konieczne jest świadome kontrolowanie gestykulacji ciała i udzielanie zwierzęciu jasnych wskazówek odnośnie reakcji w konkretnych przypadkach. Obserwujące nas zwierzę korzysta z mowy naszego ciała niczym z otwartej księgi naszych uczuć. 5. Psy wiedzą, jeśli jesteś niesprawiedliwy W wyniku prowadzonych przez behawiorystów badań udowodniono, że psy kierują się swoistym poczuciem sprawiedliwości wynikającym z ich struktury społecznej. Istnieje teoria, że potrzeba ta ma swoje korzenie w regułach jakie kierowały stadami wilków. Osobniki, które nie brały udziału w polowaniach nie były dopuszczane do podziału łupu. Ta pierwotna zasada sprawiedliwości pozwalała przetrwać stadu gdyż bezpośrednio motywowała do aktywnego udziału w życiu grupy w związku z czym była ściśle respektowana. Utwierdzona genetycznie u naszych psów objawia się potrzebą sprawiedliwego nagradzania za zaangażowanie w wykonywaniu poleceń wydawanych przez właściciela. Każdy pies, który sprosta oczekiwaniom przewodnika lub właściciela oczekuje zasłużonej nagrody i dostrzega fakt jej braku zarówno w swoim przypadku, jak i innego osobnika. Udowodniono natomiast, że pies nie kategoryzuje nagradzania względem jakości nagrody; nie jest zatem dla niego istotne, czy otrzyma mniejszy czy większy kąsek. Poczucie sprawiedliwości dotyczy wyłącznie samego aktu nagradzania. Generalnie uznaje się zasadę, iż powinniśmy traktować psa tak, jakbyśmy chcieli być sami traktowani gdyż nasze poczucie sprawiedliwości jest analogiczne do psiego. 6. Pies dostrzega, kiedy przestaje dla Ciebie być najważniejszy Czworonogi, które pozostawały w centrum naszego zainteresowania i były rozpieszczane zauważają sytuację, że uwaga ich pana przenosi się na inny, ważniejszy w danym momencie obiekt. Pies odczuwa wszelkie przejawy zaniedbania z naszej strony a wszelkie symptomy lokowania naszych emocji w nowym obiekcie powodują poczucie odrzucenia i wywołują u czworonoga zazdrość i smutek. Niejednokrotnie jest ona okazywana poprzez zachowania pupila ukierunkowane na zwrócenie na siebie uwagi; pies ostentacyjnie rozdziela nas z nowym obiektem naszego zainteresowania lub podejmuje działania, które mają zwrócić naszą uwagę – także te o charakterze destrukcyjnym. Jeśli nasz brak zainteresowania jest krótkotrwały i mimo wszystko poświęcamy psu swoją uwagę i czas, prawidłowo zaspokajamy jego potrzeby, nie naruszając rutynowych zwyczajów, do których przywykł, zazwyczaj czworonóg jest w stanie zaakceptować tą zmianę w swoim życiu. Jeśli jednak nasza postawa jest wybiórczo ukierunkowana na zainteresowanie nowym pupilem lub sytuacją, pies będzie dotkliwie odczuwał brak zainteresowania z naszej strony i z pewnością demonstrował go swoim zachowaniem. Jeśli zaobserwujesz niepokojące przejawy zachowań świadczących o zazdrości pupila warto zachęcić go do wspólnej zabawy z obiektem budzącym zazdrość, zainicjować wspólne działania w których podzielisz swoją uwagę pomiędzy zazdrosnego czworonoga oraz obiekt jego zazdrości. Wygospodaruj także trochę czasu i poświęć go wyłącznie swojemu „pokrzywdzonemu” pupilowi aby zniwelować narastające w nim poczucie odrzucenia. 7. Twój pies wie, kiedy jesteś zły Psy potrafią doskonale rozpoznawać kiedy jesteśmy zdenerwowani lub źli. Znający nas dobrze pupil nie musi otrzymywać żadnych komunikatów werbalnych aby wiedzieć, że nie dopisuje nam humor. Zazwyczaj wystarczy postawa naszego ciała, która jednoznacznie wskazuje, że za chwilę mógłby się on spodziewać kary. Pies reaguje na naszą złość skuloną postawą, odwracaniem głowy, drżeniem a nawet utratą kontroli nad pęcherzem moczowym. Podkreślenia jednakże wymaga fakt, iż psy nie odróżniają, czy powodem naszej frustracji są one same czy też inne czynniki. W praktyce zatem, mające kontakt z naszą złością czworonogi reagują identycznie bez względu na fakt, czy to one zawiniły czy też przyczyna złości ich pana leży zupełnie gdzie indziej. Jest to sytuacja o tyle niepożądana, że konfrontujący swoje zachowania z naszą postawą pies, otrzymując negatywne wzmocnienie w postaci naszej złości, dokonuje zmian w swoim zachowaniu aby nas zadowolić. Ma to miejsce niezależnie od tego czy to właśnie on jest adresatem tych emocji czy nie. Reakcja ta dotyczy zarówno zachowań pożądanych i poprawnych, które dotychczas nagradzaliśmy u zwierzęcia, jak i tych nieprawidłowych, gdyż odbywa się to w myśl zasady –„pan jest zły=zrobiłem źle-muszę to zmienić”. Jeśli zatem okazujemy złość pupilowi w okolicznościach, w których dotąd był on nagradzany tylko dlatego, ze właśnie dokucza nam uczucie złości, narażamy psa na frustrację powodowaną niespójnością zasad i oczekiwań, ze strony człowieka oraz przeciwstawnością oczekiwań względem niego. 8. Pies wie, czy jesteś hojny dla innych Zaobserwowano, że nasi pupile oceniają nas nie tylko poprzez pryzmat postawy i zachowań, jakie prezentujemy względem nich lecz również na podstawie naszych relacji z innymi ludźmi. Podczas jednego z eksperymentów przeprowadzonych na Uniwersytecie w Mediolanie zaobserwowano, że psy biorące udział w doświadczeniu obserwując postawę ludzi z dwóch grup badawczych, nie chciały nawiązywać relacji z osobami, które okazywały agresję innym ludziom. Chętnie natomiast podchodziły do członków grupy, która wykazywała się altruizmem i hojnością w stosunku do innych ludzi, np. darowując im pożywienie. Nie bez znaczenia zapewne pozostaje w tej kwestii postawa naszego ciała i przekaz niewerbalny, niemniej wykazano, że pies oczekuje od człowieka w zamian za swoje oddanie i uczciwość - wzajemności. Akt hojności traktuje w kategoriach sprawiedliwości; nadmierne zaś skąpstwo z naszej strony prowokuje czworonogi do wybiegów, których celem jest uzyskanie pożądanego przedmiotu lub upragnionego kąska. Pomimo, iż psy mają wpojone silne zasady moralne to doprowadzone przez skąpstwo z naszej strony do ostateczności posuwają się do drobnych kradzieży lub też zachowań, mających na celu wyrazić ich niezadowolenie. 9. Wie, że kiedy odwrócisz się plecami - nie widzisz co robi Zaobserwowano, że nawet zdyscyplinowane psy, które wykazują uległość w stosunku do właściciela przejawiają skłonności do tego aby wykazywać się łakomstwem i niesubordynacją kiedy tylko ich pan odwróci się lub opuści pomieszczenie. Testowano siłę woli kilku psów, które nigdy nie odważyły się na kradzież smakołyka ze stołu w obecności właściciela jeśli miały taki zakaz. Kiedy tylko jednak pan tracił psa z oczu, ten natychmiast wykorzystywał sytuację aby podkraść pozostawione jedzenie kierując się pełną świadomością, że nie jest kontrolowany co było jednoznaczne z tym, że zakaz przestał obowiązywać. Wynika z tego wniosek, że psiaki doskonale orientują się w sytuacji czy są obserwowane przez swojego pana czy też pozostają poza polem jego widzenia i są dla niego „niewidzialne”. 10. Psy wiedzą jeśli jesteś uległy i podporządkowany Psy, zwłaszcza rasy duże i silne, nie do końca są świadome swojej siły co w przypadku kontaktu z osobami słabszymi, starszymi lub małymi dziećmi może skutkować niepożądanymi skutkami, jak np. upadki, brak kontroli nad zwierzęciem podczas prowadzenia go na smyczy oraz szeregiem innych sytuacji niebezpiecznych. Konieczne jest wdrożenie psu podstawowych zasad zachowania i dyscypliny aby relacje z czworonogiem stanowiły przyjemność a nie ciąg sytuacji stresowych czy stanowiących potencjalne zagrożenie. Wykazano jednakże, że pomimo wdrożonych psu zasad i nabytych przez niego umiejętności, pupil nie zawsze będzie stosował się do nich. Stopień jego posłuszeństwa jest ściśle bowiem związany z kwestią konsekwencji w postępowaniu ze zwierzęciem a także hierarchii społecznej. Jeśli człowiek, swoją postawą wynikającą z braku konsekwencji lub umiejętności okazywania zwierzęciu przewagi społecznej nad nim doprowadzi do sytuacji, że pies zdobędzie pozycje samca alfa, wówczas kontrola nad zwierzęciem będzie o wiele trudniejsza niż podczas relacji odwrotnych. W opinii behawiorystów, pies doskonale orientuje się w hierarchii społecznej istniejącej wśród poszczególnych członków rodziny czy też osób z jakimi wchodzi on w relacje a jego postawa i podporządkowanie komendom ściśle wynika z jego pozycji. Świadomość pozycji wyższej w hierarchii lub nawet przywództwa jest niejednokrotnie demonstrowana brakiem posłuszeństwa oraz innymi formami niepożądanych zachowań. Aby podkreślić swoją wyższość w hierarchii istotne jest zwrócenia uwagi na szereg codziennych zachowań, które z pozoru nieistotne dla nas – ludzi, dla psa stanowią wyraźny przekaz z zakresu – „kto jest ważniejszy a kto mniej”. Konieczne jest przestrzeganie kilku podstawowych zasad, dbanie o to aby nie przepuszczać psa w drzwiach jako pierwszego, nie pozwalać mu na „opanowywanie” miejsc należących do pana (podsiadanie na ulubionym fotelu itp.), niekarmienie psa podczas posiłku pożywieniem ze stołu, konsekwentne sygnalizowanie zachowań niepożądanych oraz pożądanych poprzez jasny i jednoznacznie przestrzegany system wzmocnień pozytywnych i negatywnych. 11. Psy wyczuwają jeśli kobieta jest w ciąży Wprawdzie nie istnieją dowody naukowe, które świadczyłyby jednoznacznie o tym, iż psy wiedzą, iż kobieta jest w ciąży, niemniej z obserwacji poczynionych przez liczne właścicielki czworonogów jasno wynika, iż zachowanie psów towarzyszących kobietom, które zaszły w ciążę ulegają zmianom. Zwierzęta stają się ostrożniejsze, bardziej opiekuńcze a czasami wrażliwsze. Zachowania te są częściowo tłumaczone zmianą postawy oraz samopoczucia przygotowujących się do narodzin dziecka rodziców; pod wpływem ich euforii psu udziela się entuzjazm i specyficzna atmosfera panująca w domu. Z drugiej zaś strony, ciąża związana jest nierozłącznie ze zmianami hormonalnymi jakie występują w organizmie kobiety ciężarnej; zważywszy zaś na wysoką czułość węchu u psa, o której pisaliśmy wcześniej, nie jest wykluczone iż zmiana gospodarki hormonalnej jest wyczuwalna przez naszego pupila. Behawioryści podkreślają, że już w tym okresie ważne jest oswajanie pupila z nową sytuacją jak wkrótce nastąpi w domu w związku z przyjściem na świat nowego członka rodziny. Pies musi być stopniowo przyzwyczajany do zmian jakie nastaną wraz z narodzinami dziecka, zarówno do tych dotyczących jego pozycji w rodzinie, jak i związanych z miejscem przeznaczonym do leżenia. Ważne jest aby nie wprowadzać radykalnych zmian nagle, tuż po urodzeniu się dziecka, gdyż utrata przywilejów będzie jednoznacznie kojarzona przez czworonoga z niemowlęciem i może niekorzystnie wpłynąć na wzajemne relacje obojga. 12. Pies wie, że zabierasz go do weterynarza Podobnie, jak w przypadku szeregu innych zachowań, tak i w kwestii wizyt u lekarza weterynarii trudno jest stwierdzić, skąd nasz pupil posiada wiedzę, iż wycieczka, którą właśnie mu organizujemy jest wyjazdem do pana doktora. Być może, że zwierzęta odczytują tę informację z mowy naszego ciała. Z pewnością zaś ich niepewność a nawet lęk potęguje się tuż przy wejściu do lecznicy. Nawet kiedy do danego gabinetu udajemy się ze zwierzęciem po raz pierwszy jest ono doskonale zorientowane, że zbliża się do miejsca, którego należy się bać. Kluczowym zmysłem jest w tej sytuacji zapewne ich węch, który sygnalizuje, iż jego wcześniejsi bywalcy odczuwali tam strach lub inne przykre emocje. Specjaliści w dziedzinie psich zachowań polecają aby dostarczać psu już od pierwszych miesięcy jego życia pozytywnych doświadczeń związanych z wizytami u lekarzy; jeśli zatem jest to możliwe warto zabierać psa do lecznicy z czysto kurtuazyjnymi wizytami, połączonymi z przyjemnymi doznaniami, np. głaskaniem, zabawą itp. – bez jakichkolwiek zabiegów! Zaleca się także podejmowanie w domu zabaw z psem naśladujących czynności wykonywane rutynowo przez lekarza weterynarii (zaglądanie w zęby, osłuchiwanie, kontrola uszu itp.) w celu oswojenia pupila z tymi czynnościami i uczynienia ich codziennymi, niekojarzonymi z lękiem. 13. Psy posiadają umiejętność przeżywania i rozpoznawania żalu po stracie, żałoby Nie poznano jeszcze do jakiego stopnia psy są świadome śmierci swojego pana, na ile jest to dla nich proces zrozumiały a na ile związany wyłącznie z nieobecnością właściciela. Znane są jednakże poruszające przypadki warowania czworonogów przy grobie swojego pana lub też, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania psa – przy poprzednim domu. Niejednokrotnie też pogrążone w smutku zwierzęta odmawiają przyjmowania pożywienia. Pies rozpoznaje także żal po stracie kogoś bliskiego u swojego pana. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż pupil potrafi odróżnić nasz smutek spowodowany problemami osobistymi czy zawodowymi od traumy i żalu odczuwanego w wyniku utraty bliskiej osoby i odczuwanej w związku z tym żałoby. Ważne jest aby podczas przeżywania przez nas tego typu emocji nie zmieniać trybu życia psa ani przyjętych zasad. Jego rytm dnia powinien zostać niezmienny a obowiązujące zasady winny być nadal respektowane. Powinniśmy okazywać zwierzęciu w miarę możliwości spokój i pewność siebie gdyż przy zbyt długo trwającym żalu z naszej strony, próbujący się na początku „dostroić” do naszego nastroju pupil z czasem zacznie interpretować nasz smutek jako słabość i poczuje się zobowiązany do przejęcia roli samca alfa. Podkreślenia także wymaga fakt, że jeśli znajdujemy się w żałobie lub przeżywamy głęboki żal po stracie, nie powinniśmy brać do domu nowego szczenięcia; konieczne jest odczekanie i wyciszenie emocji aby nowy domownik spotkał się ze stabilną atmosferą i pozytywnymi uczuciami w nowym miejscu. 14. Psy wiedzą, czy jesteś dobrym człowiekiem Mówi się potocznie, że dobrzy ludzie roztaczają wokół siebie pozytywną aurę. Jak dowodzą najnowsze odkrycia, wbrew dotychczasowym tezom neurologów, nasze serce wytwarza pole magnetyczne silniejsze niż mózg. Impulsy te za pośrednictwem neuroprzekaźników są wysyłane do mózgu wpływając na nasze samopoczucie, sposób myślenia i odczuwania. Pole to jest, jak zapewniają naukowcy, wyczuwalne jest przez psy i w zależności od jakości tego pola wywołuje ono konkretne odczucia i reakcje u zwierząt. Ocena Twojej osoby odbywa się również na podstawie postawy wobec innych i Twojej mowy ciała, o czym pisaliśmy wcześniej; nie zostało do końca wyjaśnione na jakiej podstawie pies dokonuje osądów moralnych ludzkich postaw ale pewnym jest fakt, że zauważa on cechy postawy człowieka zarówno wobec zwierzęcia, jak i innych ludzi i na podstawie tych obserwacji również buduje swój stosunek do Twojej osoby. 15. Wiedzą, jeśli kogoś nie lubisz W obecności osoby, do której żywimy serdeczne uczucia, nasz organizm reaguje adekwatnymi reakcjami ze strony układu hormonalnego (zwiększonym wydzielaniem serotoniny i dopaminy czyli tzw. hormonów szczęścia), które są wyczuwalne przez psa. Podobnie sytuacja prezentuje się w przypadku uczuć przeciwstawnych, czyli niechęci i braku sympatii w odniesieniu do konkretnej osoby; uwalniane są wówczas zupełnie inne hormony, związane z uczuciami lęku, złości, np. adrenalina, które jednakże są w takim samym stopniu wyczuwane przez psa. Identyfikowane zapachowo hormony jakie wydziela nasze ciało inicjują stosunek psa do osoby będącej adresatem naszych odczuć i sprawiają, że zazwyczaj podziela on te emocje. Drugim jednakże czynnikiem pozostaje, jak w przypadku wcześniej opisywanych reakcji psów, mowa naszego ciała, która informuje czworonoga o naszym nastawieniu do danego człowieka. Należy też zdawać sobie sprawę, że nasza postawa może stanowić dla psa informację o potencjalnie odczuwanym zagrożeniu i skłonić go do reakcji obronnej aby nas chronić a nawet ataku na naszego rozmówcę. Pejoratywny stosunek do konkretnej osoby z pewnością natomiast może być powodem nieufności, warczenia i wykazywania sygnałów ostrzegawczych ze strony pupila znajdującego się w naszym towarzystwie, który jest w pełni świadom naszej postawy i uczuć. Jeśli zatem mamy do czynienia z kimś, kto nie cieszy się naszą sympatią powinniśmy zwracać baczną uwagę na postawę – własną oraz czworonoga aby w pełni kontrolować jego reakcje i zapobiec ewentualnym niepożądanym zachowaniom. Choć trudno jednoznacznie określić, a jakim stopniu powyższe tezy są efektem działań empirycznych behawiorystów, jaką ich część stanowią niepotwierdzone naukowo hipotezy a jaką obserwacje właścicieli psów, warto podczas codziennych relacji z czworonogiem sięgnąć do świadomości, iż jesteśmy obserwowani, oceniani, i że stanowimy dla naszego psa otwartą księgę naszych uczuć, myśli i postaw. Być może wiedza ta pomoże nam na pełniejsze zrozumienie psiej natury, zmodyfikować niektóre z naszych postaw a inne świadomie kontrolować dzięki czemu możliwe będzie nawiązanie jeszcze lepszych relacji z naszym czworonożnym członkiem rodziny. Są jednak i takie rasy, które dożywają zaledwie 7 lat, np. berneński pies pasterski. Warto jednak pamiętać, że zdarzają się duże psy, które żyją nawet o kilka lat dłużej, niż wynosi średnia. Są także takie, które już w młodym wieku zachorują na choroby typowe dla danej rasy. Ustalenie wieku psa w ludzkich latach jest skomplikowanym zadaniem, ponieważ nie możemy zmierzyć dwóch różnych typów psów tak samo. Inne czynniki, takie jak choroba, krzyżowanie bliskich linii krwi również właśnie zdefiniowały tę zmienną. W tym artykule AnimalWised postaramy się wyjaśnić, jak obliczyć wiek naszego psa w zależności od różnych czynników. Czytaj dalej i odkrywaj ile lat żyje pies. Wiek psa i oczekiwana długość życia Zawsze uważano, że rok ludzki odpowiada 7 latom psa, ale to przekonanie stało się przestarzałe i obecnie istnieją inne bardziej wiarygodne wzory do obliczania wieku psa. Ale pewne jest to, że wiek psa nie jest jedynym czynnikiem, który determinuje etap starości psa, oprócz lat będzie to zależeć wielkość psa i jego rasę. Oczekiwana długość życia olbrzymiego psa, takiego jak bernardyn, wynosi około 8 lat, chociaż może on dożyć 10. U małych psów, które również są Metysówoczekiwaną długość życia można wydłużyć nawet do 20 lat, choć jak zobaczymy są psy, które żyją jeszcze dłużej. U psów średniej wielkości, takich jak Chow Chow, średnia długość życia wynosi około 14 lat. Możemy wymienić dwa przypadki, w których oczekiwana długowieczność psa została znacznie przekroczona: rekord posiada Bluey, owczarek australijski, który żył 29 lat w latach 1910-1939, ale przypadek Pusuke, japońskiego psa, również jest specjalne wyróżnienie, mieszaniec Shiba-inu, który żył 26 lat i 9 miesięcy. Podsumowując, w Internecie znajdziesz wiele informacji na temat oczekiwanej długości życia niektórych ras, ale w rzeczywistości pies będzie żył dłużej lub krócej w zależności od jego dieta, aktywność fizyczna, brak chorób i, co bardzo ważne, miłość, jaką otrzymuje od swojej ludzkiej rodziny. Dlaczego psy mieszańce żyją dłużej? Psy rasowe lub rodowodowe były wielokrotnie krzyżowane w niekontrolowany sposób, krzyżując w wielu przypadkach spokrewnione osobniki, co przekłada się na wysoka pokrewieństwo, który jest związany z chorobami genetycznymi, takimi jak dysplazja stawu biodrowego. Z drugiej strony u psów mieszańców zmienność genetyczna Jest znacznie zwiększona, co zmniejsza choroby dziedziczne. Chociaż ma to wpływ na długość życia psa, a także na jego wielkość, bardzo ważne jest również, aby pamiętać, że niektóre porządna opieka mogą zauważalnie przedłużyć twoje życie. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Ile lat żyje pies, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt. Monia- moja sunia była 4 dni w klinice, podawano jej sporo kroplówek z lekami. Po wylewie nie miała ataków padaczkowych- więc nie wiem jak jeszcze to dochodzi.Mówiono mi ,że każdy pies inaczej z tego wychodzi w róznym tempie tak jak ludzie i zależy w jakim obszarze mózgu był wylew.teraz mija 2 tygodnie i widać poprawę, codziennie malutkie kroczki ale do przodu.Gdzie leczysz

Psy domowe mają wiele wspólnego z wilkami, przede wszystkim łączy je DNA. To w nim, zdaniem specjalistów, zakodowana jest potrzeba wycia. Oczywiście psy w warunkach domowych wyją znacznie rzadziej niż wilki, ale robią to z całkiem podobnych powodów. Masz już dość wycia swojego przyjaciela? Nie wiesz, o co mu chodzi? Oto 5 najbardziej prawdopodobnych powodów takiego zachowania. Przywoływanie stada – to zdecydowanie najczęstsza przyczyna wycia psa. Bierze się właśnie z bliskich konotacji z wilkiem. Pies wyje, aby przywołać pozostałych członków stada – w tym przypadku Ciebie i innych domowników. Daje znać, że czeka, że teren jest bezpieczny i można się tutaj schronić. Niebezpieczeństwo – wilki wyją także w sytuacji, gdy na ich terytorium weszli wrogowie. Wówczas jednym z powodów jest odstraszenie napastników, a drugim danie sygnału pozostałym członkom stada, że potrzebna jest pomoc. Twój pies może więc wyć w sytuacji, gdy wyczuwa, że ktoś kręci się wokół domu lub już do niego wszedł. Może temu towarzyszyć szczekanie. Reakcja na bodziec – ma to związek z tzw. pamięcią genetyczną. Pies zaczyna wyć, bo np. słyszy syrenę alarmową lub innego wyjącego psa. Wówczas budzi się w nim instynkt, zwierzak przypomina sobie, że dysponuje takim sposobem komunikacji. Dlatego tak często zauważamy, że gdy jeden pies w okolicy zaczyna wyć, inne natychmiast przyłączają się do tego osobliwego chóru. Potrzeba zwrócenia na siebie uwagi – to już typowa domena psów domowych. Jeśli Twój pupil czuje się samotny i potrzebuje Twojej obecności, będzie chciał Cię zwabić w najprostszy znany sobie sposób: wyjąc. Zwierzak będzie często się tak zachowywał, jeśli utrwali sobie, że to działa. Unikaj więc natychmiastowego przybiegania do wyjącego psa. Naucz go, że to nie jest dobra metoda na zwrócenie na siebie uwagi. Ból – tak, psy wyją również w reakcji na ból lub inne niedogodności. Jeśli więc masz pewność, że Twój pupil „nie wydziera się” z wyżej opisanych powodów, powinieneś koniecznie sprawdzić, czy nie dzieje mu się krzywda. Być może ma drzazgę w łapie, może się oparzył, może skręcił łapę. Jeśli brakuje widocznych objawów, a pies nie przestaje wyć, zgłoś się z nim do weterynarza. Wycie psa jest bardzo irytujące, przeszkadza sąsiadom, dlatego należy mu możliwie szybko i skutecznie przeciwdziałać. Właściciel ma tutaj decydującą rolę do spełnienia. Musisz zapewnić swojemu pupilowi dużo uwagi, dać mu poczucie bezpieczeństwa, nie zostawiać samego na wiele godzin. Wówczas jest duża szansa, że pies na dobre zapomni o swoim bliskim pokrewieństwie z wilkiem, przynajmniej w tym zakresie. Zgłoś swój pomysł na artykuł

Następnie zainfekowana odzież trafia do brudnych rzeczy w koszu, czekając na pranie. W takich warunkach kleszcze potrafią przetrwać nawet kilka dni, w zależności od konkretnego gatunku, stadium rozwojowego oraz wilgotności powietrza. Dlatego po przyjściu do domu ze spaceru po lesie czy łące zawsze wart uprać ubranie w wysokiej

Ile żyje pies mieszaniec Najdłużej żyjący pies Ile lat żyją suki Ile żyją psy nierasowe Ile żyją mieszańce Ile lat żyją psy? Niektóre z nich dożywają nawet 20 lat, inne jednak rzadko kiedy osiągają wiek 10 lat. Najczęściej jednak znaczna większość rasowych psów oraz kundelków żyje kilkanaście lat. Ta granica kończy się najczęściej w okolicach 13 lub 14 lat. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Jak długo żyje pies”… Ile żyje pies mieszaniec Zakłada się, że mieszańce żyją kilkanaście lat. W tym przypadku wielkość także ma znaczenie – mniejsze psy zwykle żyją dłużej; w każdym z przypadków trudno jednak stwierdzić, ile konkretnie. Wiele zależy od przodków, których często niełatwo określić. Najdłużej żyjący pies Najdłużej żyjący pies to tytuł, który dzierży Bluey. Udało mu się przeżyć aż 29 lat i 160 dni. Jego długość życia dało się potwierdzić, dlatego pies dzierży ten tytuł w Księdze Rekordów Guinnessa. Ile lat żyją suki Psy żyją przeciętnie 10 – 13 lat. Jest to jednak średnia wyliczona z wieku, jakiego dożywają różne rasy, a jest ich na świecie około 350. Generalnie rasy małe są bardziej długowieczne od dużych, które dorastają wolniej – stają się w pełni dojrzałe dopiero w wieku około dwóch lat. Ile żyją psy nierasowe Ile żyją psy nierasowe? Zakłada się, że mieszańce żyją kilkanaście lat. W tym przypadku wielkość także ma znaczenie – mniejsze psy zwykle żyją dłużej; w każdym z przypadków trudno jednak stwierdzić, ile konkretnie. Wiele zależy od przodków, których często niełatwo określić. Ile żyją mieszańce Zakłada się, że mieszańce żyją kilkanaście lat. W tym przypadku wielkość także ma znaczenie – mniejsze psy zwykle żyją dłużej; w każdym z przypadków trudno jednak stwierdzić, ile konkretnie. Wiele zależy od przodków, których często niełatwo określić.

Psy, nigdy nie zapominają swoich przyjaciół i czekają na nich nawet po śmierci. Jak widzisz psy mają podobną pamięć do ludzkiej. Nigdy Cię nie zapomną i na zawsze zachowają w swojej pamięci to kim dla nich byłeś. To bardzo dobra wiadomość, która po raz kolejny przybliża nasze światy. To może Cię zainteresować

Lekarz weterynarii wyjaśnia dlaczego zdarza się, że pies zjada zwrócony pokarm. Wymioty mogą być rzekome albo prawdziwe. W wypadku wymiotów rzekomych pokarm nieprawidłowo przemieszcza się w przełyku zwierzęcia, a poza tym występuje dysfunkcja wpustu żołądka. Dochodzi wtedy do ulewania pokarmu chwilę po przełknięciu. Właściciel ma wrażenie, że pies wymiotuje, lecz w rzeczywistości zwrócony pokarm nie jest nawet nadtrawiony i nie ma specyficznego zapachu soków żołądkowych, zawiera natomiast dużo spienionej śliny. Pies zjada zwrócony pokarm, bo… Ulewanie zdarza się przy achalazji przełyku, jego uchyłkach i przepuklinach, niedrożnościach, zapaleniach przełyku i gardła. Rzadziej towarzyszy zapaleniu tchawicy i oskrzeli, powiększeniu tarczycy lub węzłów chłonnych śródpiersiowych czy przetrwałemu przewodowi Bottala. Pies często zjada zwrócony pokarm, bo jest po prostu głodny. Wymioty prawdziwe mogą z kolei towarzyszyć przejedzeniu. Zaobserwować je można też u suk karmiących szczeniaki, które wymiotując, „podają” wstępnie strawiony pokarm potomstwu. Przyczyny wymiotów Żeby lekarz weterynarii mógł stwierdzić, jakie są przyczyny wymiotów, trzeba powiedzieć mu o ich częstotliwości, kolorze, zapachu, konsystencji. Warto też wskazać, czy wymioty występują wkrótce po posiłku, czy nie ma to znaczenia. Niekiedy konieczne jest wykonanie badania RTG wraz z kontrastem, który pokazuje, jak przemieszcza się pokarm w przełyku, żołądku i jelitach. Badanie trwa kilka godzin. Konieczna bywa też gastroskopia wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Autor: Artur Dobrzyński

IRcmUa.